قانون بیمه بیکاری برای حمایت کارگران بیکار شده از کار

قانون بیمه بیکاری، از جمله حمایت هایی است که از اوایل قرن بیستم مورد توجه کشور های اروپایی قرار گرفت و به تدریج گسترش یافت. امروزه این حمایت در 65 کشور جهان در حال اجرمی‌باشد.این بیمه نوعی حمایت اجتماعی است از کارگری که بدون میل و اراده بیکار شده است. با توجه به شرایط بد اقتصادی امروز کشور بیکاری و تعدیل نیرو امری بسیار شایع است و شرکت ها در فضای نامناسب اقتصادی ناچار به این موضوع هستند.

از دست دادن شغل بیشتر در کمین افرادی است که تخصصی و یا مهارت خاصی ندارند، در واقع کارگران ساده. از دست دادن شغل می تواند دلایل زیادی داشته باشد اما مطابق قانون بیمه بیکاری صرفاً افرادی که بدون میل و اراده بیکار شده اند حمایت می شوند.

چنانچه فرد بیمه شده، مشمول قانون کار و تامین اجتماعی بدون میل و اراده خود بیکار گردند در صورت معرفی توسط واحدهای تعاون، کار و رفاه اجتماعی و احراز شرایط قانونی به نسبت سوابق پرداخت حق بیمه می توانند از حمایت قانون بیمه بیکاری برخوردار گردند،

ضمنا براساس قانون بیمه بیکاری، چنانچه بیمه شده ای به علت تغییرات ساختار اقتصادی کارگاه مربوطه و به تشخیص وزارتخانه ذیربط و تایید شورای عالی کار ، بیکار موقت شناخته شود و همچنین بیمه شدگانی که به علت حوادث غیر مترقبه مانند سیل ، زلزله ، جنگ ، آتش سوزی بیکار شوند، می توانند از مقررات این قانون استفاده نمایند .تشخیص ارادی بودن یا غیرارادی بودن بیکاری بیمه شده ، بر عهده کمیته ای متشکل از نمایندگان این سازمان و اداره کارواموراجتماعی محل اشتغال بیمه شده است .

قانون بیمه بیکاری

 

ماده 1 قانون بیمه بیکاری: کلیه مشمولین قانون تأمین اجتماعی که تابع قوانین کار و کار کشاورزی هستند مشمول مقررات این قانون می‌باشند.

 تبصره – گروه های زیر از شمول مقررات این قانون مستثنی هستند :

1 – بازنشستگان و از کار افتادگان کلی .

2 – صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه ‌شدگان اختیاری .

3 – اتباع خارجی .

ماده 2 قانون بیمه بیکاری: بیکار از نظر این قانون بیمه شده ‌ای است که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده کار باشد .

تبصره 1 – بیمه شدگانی که به علت تغییرات ساختار اقتصادی واحد مربوطه به تشخیص وزارتخانه ذی ربط و تأیید شورای عالی کار ، بیکار موقت ‌شناخته شوند نیز مشمول مقررات این قانون خواهند بود .

 تبصره 2 – بیمه شدگانی که به علت بروز حوادث قهریه و غیر مترقبه از قبیل سیل، زلزله جنگ، آتش‌سوزی و … بیکار می‌شوند با معرفی واحد کار و امور اجتماعی محل ، از مقرری بیمه بیکاری استفاده خواهند کرد .

ماده 3 قانون بیمه بیکاری: بیمه بیکاری به عنوان یکی از حمایت‌ های تأمین اجتماعی است و سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با دریافت حق بیمه مقرر ، به ‌بیمه‌ شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می‌شوند ، مقرری بیمه بیکاری پرداخت نماید .

 ماده 4 قانون بیمه بیکاری: بیمه شده بیکار با معرفی کتبی واحد کار و امور اجتماعی محل ، از مزایای این قانون منتفع خواهد شد .

 تبصره – بیکاران مشمول این قانون کلیه حقوق و مزایا و خسارات مربوطه ( موضوع قانون کار ) را دریافت خواهند کرد.

 ماده 5 قانون بیمه بیکاری: حق بیمه بیکاری به میزان (3 %) مزد بیمه شده می ‌باشد که کلا توسط کارفرما تأمین و پرداخت خواهد شد.

تبصره – مزد بیمه شده و نحوه تشخیص تعیین مبلغ بیمه بیکاری ، چگونگی وصول آن ، تکلیف بیمه شده و کارفرما و همچنین نحوه رسیدگی به ‌اعتراض ، تخلفات و سایر مقررات مربوطه در این مورد بر اساس ضوابطی است که برای حق بیمه سایر حمایت های تأمین اجتماعی در قانون و مقررات ‌تأمین اجتماعی پیش ‌بینی شده است.

 ماده 6 قانون بیمه بیکاری: بیمه شدگان بیکار در صورت احراز شرایط زیر استحقاق دریافت مقرری بیمه بیکاری را خواهند داشت:

 الف – بیمه شده قبل از بیکار شدن حداقل 6 ماه سابقه پرداخت بیمه را داشته باشد . مشمولین تبصره 2 ماده 2 این قانون از شمول این بند مستثنی می‌باشد.

 ب – بیمه شده مکلف است ظرف 30 روز از تاریخ بیکاری با اعلام مراتب بیکاری به واحدهای کار و امور اجتماعی آمادگی خود را برای اشتغال ‌به کار تخصصی و یا مشابه آن اطلاع دهد. مراجعه پس از سی روز با عذر موجه و با تشخیص هیأت حل اختلاف تا سه ماه امکان ‌پذیر خواهد بود .

 ج – بیمه شده بیکار مکلف است در دوره‌ های کار آموزی و سواد آموزی که توسط واحد کار و امور اجتماعی و نهضت سواد آموزی و یا سایر واحدهای ذی  ربط با تأیید وزارت کار و امور اجتماعی تعیین می‌شود شرکت نموده و هر دو ماه یک بار گواهی لازم در این مورد را به شعب تأمین‌ اجتماعی تسلیم نماید.

 تبصره ۱ – کارگرانی که در زمان دریافت مقرری بیمه بیکاری به شغل یا مشاغلی گمارده می‌شوند که میزان حقوق و مزایای آن از مقرری بیمه بیکاری‌ متعلقه کمتر باشد ما به ‌التفاوت دریافتی بیمه شده از حساب صندوق بیمه بیکاری پرداخت خواهد شد.

 تبصره ۲ – مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری جزء سوابق پرداخت حق بیمه ، بیمه شده از نظر بازنشستگی ، از کار افتادگی و فوت محسوب خواهد شد.

ماده 7 قانون بیمه بیکاری: مدت پرداخت مقرری بیمه بیکاری و میزان آن به شرح زیر است:

 الف – جمع مدت پرداخت مقرری از زمان برخورداری از مزایای بیمه بیکاری اعم از دوره اجرای آزمایشی و یا دائمی آن برای مجردین حداکثر 36 ماه و برای متأهلین یا متکلفین حداکثر 50 ماه بر اساس سابقه کلی پرداخت حق بیمه و به شرح جدول ذیل می‌باشد:

• از 6 ماه لغایت 24 ماه ، برای مجردین 6 ماه و برای متاهلین یا متکفلین 12 ماه ؛
• از 25 ماه لغایت 120 ماه ، برای مجردین 12 ماه و برای متاهلین یا  متکفلین 18 ماه ؛
• از 121 ماه لغایت 180 ماه ، برای مجردین 18 ماه و برای متاهلین یا متکفلین 26 ماه ؛
• از 181 ماه لغایت 240 ماه ، برای مجردین 26 ماه و برای متاهلین یا متکفلین 36 ماه ؛
• از 241 ماه به بالا ، برای مجردین 36 ماه و برای متاهلین یا متکفلین 50 ماه .

 تبصره – افراد مسن مشمول این قانون که دارای ۵۵ سال سن و بیشتر می‌باشند مادامی که مشغول به کار نشده‌اند می‌توانند تا رسیدن به سن‌ بازنشستگی تحت پوشش بیمه بیکاری باقی بمانند.

 ب – میزان مقرری روزانه بیمه شده بیکار معادل (55%) متوسط مزد یا حقوق و یا کارمزد روزانه بیمه شده می‌باشد. به مقرری افراد متأهل یا متکفل، تا حداکثر (4) نفر از افراد تحت تکفل به ازاء هر یک از آنها به میزان (10%) حداقل دستمزد افزوده خواهد شد. در هر حال مجموع دریافتی‌ مقرری‌ بگیر نباید از حداقل دستمزد، کمتر و از (80%) متوسط مزد یا حقوق وی بیشتر باشد.

 ج – مقرری بیمه بیکاری از روز اول بیکاری قابل پرداخت است.

 تبصره ۱ – متوسط مزد یا حقوق روزانه بیمه شده بیکار به منظور محاسبه مقرری بیمه بیکاری عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به ‌مأخذ آن حق بیمه دریافت شده در آخرین (90) روز قبل از شروع بیکاری تقسیم بر روزهای کار و در مورد بیمه شدگانی که کارمزد دریافت می‌کنند آخرین مزد عبارت است از جمع کل دریافتی بیمه شده که به مأخذ آن حق بیمه دریافت شده در آخرین (90) روز قبل از شروع بیکاری تقسیم بر 90. در صورتی که بیمه شده کارمزد، ظرف 3 ماه مذکور مدتی از غرامت دستمزد استفاده نموده باشد متوسط مزدی که مبنای محاسبه غرامت دستمزد قرار گرفته به منزله دستمزد ایام بیکاری تلقی و در محاسبه منظور خواهد شد.

 تبصره ۲ – افراد تحت موضوع این ماده عبارتند از :

۱ – همسر (زن یا شوهر)

۲ – فرزندان اناث مادام که ازدواج ننموده و فاقد حرفه و شغل باشند.

۳ – فرزندان ذکور که سن آنان کمتر از هجده سال تمام باشد و یا منحصرا به تحصیل اشتغال داشته و یا طبق نظر پزشک معتمد سازمان تأمین‌اجتماعی، از کار افتاده کلی باشند.

۴ – پدر و مادر که سن پدر از 60 سال متجاوز باشد و یا طبق نظر پزشک معتمد سازمان تأمین اجتماعی از کار افتاده کلی باشند و در هر حال معاش ‌آنان منحصرا توسط بیمه شده  تأمین گردد.

۵ – خواهر و برادر تحت تکفل در صورت داشتن شرایط مربوط به فرزندان اناث و ذکور، مذکور در بندهای 2 و 3 این تبصره.

 تبصره ۳ – دریافت مقرری بیمه بیکاری مانع از دریافت مستمری جزئی نمی‌گردد.

 تبصره ۴ – در صورت بیکاری زوجین فقط یکی از آنان ( زن یا شوهر ) محق به استفاده از افزایش مقرری به ازاء هر یک از فرزندان خواهد بود.

 تبصره ۵ – بیمه شده بیکار و افراد تحت تکفل ، در مدت دریافت مقرری بیمه بیکاری از خدمات درمانی موضوع بندهای الف و ب ماده 3 قانون تأمین اجتماعی استفاده خواهند کرد.

 تبصره ۶ – مقرری بیمه بیکاری مانند سایر مستمری های تأمین اجتماعی از پرداخت هر گونه مالیات معاف خواهد بود.

 ماده 8 قانون بیمه بیکاری: در موارد زیر مقرری بیمه بیکاری قطع خواهد شد.

 الف – زمانی که بیمه شده مجددا اشتغال به کار یابد.

 ب – بنا به اعلام واحد کار و امور اجتماعی محل و یا نهضت سوادآموزی و سایر واحدهای ذیربط از طریق وزارت کار و امور اجتماعی، بیمه شده ‌بیکار بدون عذر موجه از شرکت در دوره ‌های کارآموزی یا سواد آموزی خودداری نماید.

 ج – بیمه شده بیکار از قبول شغل تخصصی خود و یا شغل مشابه پیشنهادی خودداری ورزد.

 د – بیمه شده بیکار ضمن دریافت مقرری بیمه بیکاری مشمول استفاده از مستمری بازنشستگی و یا ازکارافتادگی کلی شود.

 ه – بیمه شده به نحوی از انحاء با دریافت مزد ایام بلاتکلیفی به کار مربوطه اعاده گردد.

 تبصره ۱ – در صورتی که پس از پرداخت مقرری بیمه بیکاری محرز شود که بیکاری بیمه شده، ناشی از میل و اراده او بوده است کارگر موظف به ‌استرداد وجوه دریافتی به سازمان تأمین اجتماعی خواهد بود. مشمولین بند (ه) این ماده نیز مکلف به باز پرداخت مقرری بیمه بیکاری دریافتی، به ‌سازمان مذکور می ‌باشند.

 تبصره ۲ – چنانچه بیمه شده بیکار اشتغال مجدد خود را مکتوم داشته و مقرری بیمه بیکاری را دریافت کرده باشد، ملزم به بازپرداخت مقرری ‌دریافتی از تاریخ اشتغال خواهد بود.

 تبصره ۳- دریافت کمک ‌هزینه حین کارآموزی مانع استفاده از مقرری بیمه بیکاری نخواهد بود.

 ماده 9 قانون بیمه بیکاری: کارفرمایان موظفند با هماهنگی شوراهای اسلامی و یا نمایندگان کارگران، فهرست محل های خالی شغل را که ایجاد می‌شوند به مراکز خدمات اشتغال محل اعلام نمایند. محل های شغلی مذکور (به استثنای رده‌های شغلی کارشناسی به بالا) منحصرا توسط مراکز خدمات اشتغال و با معرفی بیکاران تأمین می‌گردد.

 تبصره ۱- دولت مکلف است همه ‌ساله از طریق سیستم بانکی و منابع اعتباری سازمان تأمین اجتماعی و با استفاده از اعتبارات قرض ‌الحسنه، طرح های اشتغال‌زای مشخصی را جهت اشتغال به کار بیکاران مشمول این قانون در بودجه سالانه کشور پیش‌بینی و رأسا یا از طریق شرکت های تعاونی و یا خصوصی و با نظارت وزارت کار و امور اجتماعی به مورد اجراء گذارد.

 تبصره ۲ – بیکاران مشمول این قانون در اخذ پروانه‌های کسب و کار و موافقت اصولی و تأسیس واحدهای اقتصادی از وزارتخانه‌های صنعتی،کشاورزی و خدماتی با معرفی وزارت کار و امور اجتماعی در اولویت قرار خواهند داشت.

 تبصره ۳ – سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای وزارت کار و امور اجتماعی مکلف است همزمان با اجرای قانون بیمه بیکاری، آموزش مهارت های مورد نیاز بازار کار و نیز بازآموزی و تجدید  مهارت کارگران تحت پوشش بیمه بیکاری موضوع بند ج ماده 7 این قانون را در مراکز آموزش فنی و حرفه‌ای و یا مراکز آموزش جوار کارخانجات فراهم نماید. هزینه‌های مربوط از محل اعتبارات حساب صندوق بیمه بیکاری مطابق آیین‌نامه‌ای که به پیشنهاد سازمان‌های آموزش فنی و حرفه‌ای کشور و تأمین اجتماعی تهیه و به تصویب وزرای کار و امور اجتماع و بهداشت و درمان و آموزش پزشکی ‌خواهد رسید قابل پرداخت است.

 تبصره ۴ – نهضت سوادآموزی موظف است با همکاری کارفرمایان و وزارتخانه‌های ذیربط نسبت به تشکیل کلاسهای سوادآموزی برای بیسوادان ‌مشمول این قانون اقدام نماید.

 ماده 10 قانون بیمه بیکاری: سازمان تأمین اجتماعی مکلف است حساب های درآمد حق بیمه بیکاری و پرداخت مقرری بیمه بیکاری موضوع این قانون را جداگانه ‌نگهداری و در صورت‌های مالی خود منعکس نماید و گزارش عملکرد مالی خود را هر سال یک بار به وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزیر کار و امور اجتماعی و شورای اقتصاد ارائه نماید.

 ماده 11 قانون بیمه بیکاری: وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان تأمین اجتماعی مجری این قانون خواهند بود.

 ماده 12 قانون بیمه بیکاری: سازمان تأمین اجتماعی مکلف است هزینه ‌های موضوع این قانون را منحصرا از محل درآمدهای ناشی از آن تأمین نماید. هزینه‌های اداری و پرسنلی هر دو دستگاه مجری قانون به طوری که از (10%) میزان مقرری پرداختی به بیمه شدگان تجاوز ننماید با تأیید وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزیر کار و امور اجتماعی تعیین و تخصیص داده می‌شود.

 ماده 13 قانون بیمه بیکاری: زمان اجرای این قانون از زمان اتمام قانون آزمایشی بیمه بیکاری (۱۳۵۹.۵.۶) لازم‌الاجرا است.

 ماده 14 قانون بیمه بیکاری: آیین‌نامه اجرایی این قانون ظرف یک ماه توسط وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان تأمین اجتماعی تهیه و به تصویب هیأت وزیران‌ خواهد رسید.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد ‌قانون بیمه بیکاری می توانید با نصب اپلیکیشن شهرداد، موضوعات حقوقی قانون کار را دنبال کنید.همچنین کارشناسان مرکز مشاوره حقوقی شهرداد نیز همواره آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره حقوقی تلفنی ،آنلاین به سوالات شما عزیزان پیرامون قانون بیمه بیکاری پاسخ دهند .